اعتراض و کفر

^{این کفر نیست و من هم کافر نیستم این فقط اعتراض بنده ای است که پا را از حد بندگی فراتر گزارده . این فقط صدای اعتراضی است که آرام نمی گیرد  !}  

^{خدا وندا!}

^{اگر روزی بشر گردی}

^{زحال بندگانت با خبر گردی}

^{پشیمان می شدی از قصه خلقت} 

^{از اینجا واز آنجا بودنت !}

^{خداوندا!}

^{اگر روزی ز عرش خود به زیر آیی}

^{لباس فقر به تن داری}

^{برای لقمه ی نانی}

^{غرورت را به زیر پای نا مردان فرو ریزی}

^{زمین و آسمان را کفر می گویی، نمی گویی؟}

^{خداوندا !}

^{اگر با مردم آمیزی}

^{شتابان در پی روزی}

^{ز پیشانی عرق ریزی}

^{شب آزرده ودل خسته}

^{تهی دست و زبان بسته}

^{به سوی خانه باز آیی}

^{زمین وآسمان را کفر می گویی، نمی گویی؟}

 ^{خدا وندا!}

^{اگر در ظهرگرماگیر تابستان}

^{تن خود را به زیر سایه ی دیواری بسپاری}

^{لبت را بر کاسه ی مسی قیر اندود بگذاری}

^{و قدری آن طرف ترکاخ های مرمرین بینی}

^{واعصا بت برای سکه ای این سو و آن سودر روان باشد}

^{و شاید هر رهگذر هم از درونت با خبر باشد}

^{زمین و آسمان را کفر می گویی، نمی گویی؟}

^{خدایا خالقا بس کن جنایت را}

^{بس کن تو ظلمت را!}

^{تو خود سلطان تبعیضی}

^{تو خود یک فتنه انگیزی}

^{اگر در روز خلقت مست نمی کردی}

^{یکی را همچون من بدبخت} 

^{یکی را بی دلیل آقا نمی کردی}

^{جهانی را چنین غوغا نمی کردی}

^{دگر فریاد ها در سینه ی تنگم نمی گنجد}

^{دگر آهم نمی گیرد}

^{دگر این سازها شادم نمی سازد} 

^{دگر از فرط می نوشی می هم مستی نمی بخشد}

^{دگر در جام چشمم باده شادی نمی رقصد}

 ^{نه دست گرم نوجوائی به گوشم پنجه می ساید}

^{نه سنگ سینه ی غم چنگ صدها ناله می کوبد}

^{اگر فریادهایی از دل دیوانه برخیزد}

^{برای نا مرادی های دل باشد}

^{شب است و ماه میرقصد}

^{ستاره نقره می پاشد}

^{و گنجشک از لبان شهوت آلوده ی زنبق بوسه می گیرد
من اما سرد و خاموشم!}

^{من اما در سکوت خلوتت آهسته می گریم}

^{اگر حق است زدم زیر خدایی !!}

^{عجب بی پرده امشب من سخن گفتم}

^{خدایا ! خالقا ! بس کن جنایت را}

^{بس کن تو ظلمت را}

^{خداوندا تو می گفتی زنا زشت است و من دانم که عیسی زاده طبع زنا زاد خداوندیست.}

^{خدایا ! خالقا ! بس کن جنایت را}

^{بس کن تو ظلمت را}

^{خداوندا !}

^{اگر در نعشه ی افیون از من مست گناهی سر زد ببخشیدم
ولی نه؟!}

^{چرا من روسیه باشم؟}

^{چرا غلاده ی تهمت مرا در گردن آویزد؟}

^{خداوندا !}

^{تو در قرآن جاویدت هزاران وعده ها دادی}

^{تو می گفتی که نامردان بهشتت را نمی بینند}

^{ولی من با دو چشم خویشتن دیدم}

^{که نامردان به از مردان}

^{ز خون پاک مردانت هزاران کاخ میسازند}

^{خداوندا بیا بنگر بهشت کاخ نامردان را}

^{خدایا ! خالقا ! بس کن جنایت را}

^{بس کن تو ظلمت را}

^{تو خود گفتی اگر اهرمن شهوتبر انسان حکم فرماید}

 ^{تو او را با صلیب عصیانت مصلوب خواهی کرد}

^{ولی من با دو چشم خویشتن دیدم پدر با نورسته خویش گرم میگیرد}

 ^{برادر شبانگاهان مستانه از آغوش خواهرکام میگیرد}

 ^{نگاه شهوت انگیز پسر دزدانه بر اندام مادر می لرزد}

 ^{قدم ها در بستر فحشا می لغزد}

^{خدایا ! خالقا ! بس کن جنایت را}

^{بس کن تو ظلمت را}