روزهای اول با چه شوقی آمدیم .....

اول سلام میگم به همتون بلاخره همه کارا داره به لطف خدا جور میشه و وبلاگ ما هم داره راه میفته نویسنده های باحالشم اومدن که با مطالبشون ما و شما رو کیفور میکنن برای شروع اینم یه شعر زیبا برای همه برو بچ گل کلاس پرستاری ۸۹   

 برای مطالعه شعر به ادامه مطلب برین

روز اول با چه شوقی آمدیم                             رنگ و رویت سخت زد در ذوقمان

بس  که وسعت  داشتی  ما گردهم

مانده بودیم همچو خرما چفت  هم

برسرو کله ی هم هی میزدیم                         تا  که  شاید  یک  وجب  جا  و اشود

تا  که  میدیدی  آدم   بود   و   بس

ای  دریغ  از  جا  برای  یک نفس

بعد کلی  انتظار و  اضطراب                          وقت  استقبال  بود   با  تب   و  تاب

فرش  قرمز  البته  از  نوع  زرد

می نمود  ما را  سلام اما چه سرد

تا  ز  در آید  معاون  یا رییس                         بابت عرض سلامی خشک و خیس

چشممان  ماند  و  به  در وارد نشد

ظهر  آمد و   خبر   از  وی  نشد

بر  اساس  یک  سری  نظم  دقیق                        با  تلاش  و کار های   بی   دریغ

حاصلش  شد  این  چنین   تدبیری

تا نباشد فرق در این رشته تحصیلی

از " الف" تا  "خ"  گروه یک شدند                    ما  بقی هم  در  دو جا  ساکن  شدند

لا  جرم    شد   آشنا    چشمانمان

 سوی    آقای   موسوی   استادمان

درس شیرین آیین چون  ساز  شد                      دوره ی     عالیمان     آغاز     شد

میمه بود و تازه واردهای دانشجوی آن

هر   کدام    سویی    نگاهش    نگران

روزها  رفتند   پیش   و  پشت هم                      کوله  باری از سوال  ماند روی هم

چون  نیامد   رهنما   از   این   برین

 ما   برفتیم     سوی     استاد  ترین

نیک  مردی  لایق  لطف  و  سپاس                    گر  چه  گاهی  میشود شاکی  و آس

نگذریم   از   حق   آن   مرد   شفیق

 او  که  ما  ر  یار  بود  اندر  مضیق

چون  نباشد  او  حتی  یک  صباح                    هی   بلنگد   پای   این   دانش   سرا

اوست    آقا    مومنی    عزیز

آنکه  میبینیم   او   را   پشت   میز

چونکه در دسترس نیست هیچ وقت رییس             از   برای   حل  مشکل های  ریز

یافتن  راهی  جدید  هم  لاز میست

چونکه میپرسید این راه تو چیست

درجواب گویم که آن تله پاتیست...